Cahide Zerey’in Romanya’da doğan babası Abdullah Zerey, askerlik çağına gelince, “Moskofa askerlik yapmam, Türkiye’de askerlik yapacağım” diyerek, İstanbul’a geldi. Burada eşi Vasfiye ile tanışıp evlenen Abdullah Zerey, Kurtuluş Savaşı’nda silah toplayıp, Anadolu’ya götürdü.
Aile, Kurtuluş Savaşı’ndan sonra İstanbul’da Fatih’e yerleşti. Baba Abdullah Zerey, bir paşanın konağındaki bostanda zerzevat yetiştirerek ailesinin geçimini sağladı.
Zerey ailesinin 5 çocuğundan biri olan Cahide Zerey, Fatih’te 1942 yılında dünyaya geldi. Okumak ve kendi ayakları üzerinde duran bir Cumhuriyet bayanı olmak isteyen Zerey, çok çalışarak Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesini kazandı.
Daha 20’li yaşlarının başında İstanbul’daki ailesini bırakıp Ankara’ya giden Zerey, bir taraftan ailesinden farklı kalmanın kederini, öteki yandan da 5 çocuğa bakmak için çabalayan babasına başarılı bir avukat olarak dayanak çıkacak olmanın memnunluğunu yaşadı.
Başarıyla geçen 4 yıllık üniversite hayatının akabinde avukat olarak iş dünyasına atılan Zerey, 25 yıl hayallerini süsleyen mesleğini icra etti.
– “MESLEĞİMİ ÇOK SEVDİM”
Avukatlık mesleğinin akabinde Darülaceze’ye uzanan hayat öyküsünü AA muhabirine anlatan Zerey, ilkokul, ortaokul ve liseyi Fatih’te okuduğunu, Hukuk Fakültesini 1972’de bitirdiğini söyledi.
Zerey, avukat olarak çalıştığı süreçte ceza davalarını sevmediği için hukuk davalarına baktığını anlattı.
“Mesleğimi çok sevdim, her vakit haklı olduğuna kanaat getirdiğim davaları aldım. Benim için husus değil mana kıymetli. Haklı davayı savunmak bana zevk veriyordu. Miras davaları çok uzun sürerdi. Üsküdar’da bu türlü bir dava vardı 1 yılda biter diye almıştım lakin 10 yıl sürdü. Bu dava boyunca her duruşma günü Aziz Mahmud Hüdayi Hazretlerinin türbesini ziyaret ettim. Bir keresinde türbede dua ederken, ‘Bu dava hiç bitmesin, biterse gelip seni ziyaret etmeye vakit bulamam’ demiştim. Bundan mıdır nedir dava uzadıkça uzadı.”
– “ÇOCUĞUM OLMAMASINA ÇOK ÜZÜLÜYORUM”
Zerey, bilhassa kendisini okuması için teşvik eden dedesinin hayatında değerli bir yere sahip olduğunu söyledi. Cavide Zerey, dedesinin hayatıyla ilgili şunları anlattı:
“Annemin babası doğma büyüme İstanbullu idi. Bir devir Abdülhamit’in antikacılığını yapmış fakat İstanbul’da çıkan büyük yangında dedemin konağı yanıp kül olmuş. Vatan Caddesi açılmadan evvel o bölge, Sinanpaşa Mahallesi olarak bilinirdi. Dedemlerin konağı da oradaymış. Rivayete nazaran, Eyüp’ten Yenikapı’ya kadar bir güvercin uçmuş ve onun uçtuğu her yer yanmış. O devirde konutlar ahşap olduğu için İstanbul büyük hasar görmüş. Dedem de bütün varlığını o yangında kaybetmiş. Buna karşın her vakit benim en büyük destekçim olmaya devam etti.”
Zerey, meslek aşkının verdiği azimle çok çalıştığını, bu nedenle özel hayatını ihmal ettiğini vurgulayarak, “Evlenmek kısmet olmadı. Genç kızlara tavsiyem, meslek yapacağım diye kısmetlerinizi geri çevirmeyin. Ben daima iş odaklı olduğum için kısmetlerimi kaçırdım. Kendinize inancın, hiçbir şeyden korkmayın, hem meslek yapın hem de evlenin. Keşke evlenseydim, meğer birçok kısmetim de çıkmıştı. Sebepsiz yere geri çevirdim. Artık evlatlarım olurdu. Çocuğum olmamasına çok üzülüyorum.” diye konuştu.
– “8 YILDIR DARÜLACEZE’DE YAŞIYORUM, ÇOK MUTLUYUM”
Hayattaki en büyük yokluğun insan eksikliği olduğunu vurgulayan Zerey, 5 kardeşinden yalnızca birisinin hayatta olduğunu, vefat eden 4 kardeşinin kederini tüm yüküyle yüreğinde yaşadığını söyledi.
Yalnızlığı sevmediği için Darülaceze’de yaşamayı tercih ettiğini aktaran Zerey, “Bütün mal varlığımı Darülaceze’ye bağışladım, o günden sonra burada kalmaya başladım. Çok memnunum ve 8 yıldır burada yaşıyorum. Hiç yalnızlık hissetmiyorum, birçok arkadaşım var. Bol bol ibadet ediyorum, huzurlu bir biçimde yaşıyorum. Daima Kur’an-ı Kerim okuyorum. ” diye konuştu.
Zerey, hayat gailesi içinde insanın vaktin nasıl geçtiğini anlamadığını lisana getirerek, şunları kaydetti:
KAYNAK: AA
News
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.