Dalgakıran İdare Şurası Lideri Adnan Dalgakıran’ın babası Ömer Dalgakıran hayatını kaybetti. Dalgakıran, acı haberi, “Babam seyahatini tamamladı, aslında döndü” diyerek duyurdu.
DALGAKIRAN KOMPRESÖRÜN KISSASI HİKAYESİ NASIL BAŞLADI?
Dalgakıran’ın kurucusuı Ömer Dalgakıran, Kastamonu’dan İstanbul’a uzanan 80 yıllık hayat öyküsünün özeti; 1938 yılında Cide’nin Fakaz köyünde doğdum. Altı çocuklu bir ailenin beşinci çocuğuyum. Babam kaptandı, İstanbul’da uzun mühlet memlekete geri dönüş yapmadı; çocukluk yıllarımda onunla olan anılarım ekseriyetle hayallerimdeydi. İlkokulu bitirmemin akabinde 14 yaşıma geldiğimde İstanbul’a gitmeyi başıma koymuştum. İnebolu’dan Erzurum isimli gemiyle 4 gün süren seyahatimin akabinde Tophane’ye geldim. Babamın yanında kum çıkarmak için işe başladığım birinci gün hayatımla ilgili diğer planlar yapmaya karar verdim. Bunu paylaştığım babam, 1952 yılında Perşembe Pazarında çok istikametli makine modülleriyle uğraşan Fetih Karakaş’ın yanında çırak olarak işe başlamamı sağladı. Ustanın yanından asker üzere geçerdik. Usta ne vakit paydos ederse biz de o vakit konutumuza giderdik. Başımda bana sahip çıkacak bir büyüğüm yoktu; para kazanmak zorundaydım ve bir yerlere gelmek için çok çalışmaktan öteki seçeneğim olmadığını biliyordum. Birinci vakitler babamın yakın arkadaşı olan Serdar Ortaç’ın dedesi Yusuf Ortaç’ın meskeninde kaldım.
1965’te kendi işyerimi kurdum. Arap Camii yanında 2.katta 30 metrekare bir yer buldum. Dalgakıran kompresörün kıssası burada başladı. Dükkanı tutmuştum fakat hayli kıymetli olan tezgahları satın almanın yolunu arıyordum. Almak istediğim torna tezgahı 34 bin liraydı ve ben fakat 14 bin lirasını senet vererek alabilecek durumdaydım. Dükkan sahibi haklı olarak kefil göstermemi istedi. Ben her zamanki üzere dürüstlüğümle dükkanı yeni tuttuğumu, kimsenin bana kefil olmak istemeyeceğini söyledim. “Ancak benimle ilgili araştırma yapmak isterseniz şu an ayrılmak üzere olduğum iş yerime gelebilirsiniz” dedim. Hakkımda yaptığı istihbarat olumlu çıkmıştı iki gün sonra 14 bin lira peşin vererek, bin lira ödemek şartıyla 20 ay vadeyle tezgahı satın almıştım. Bir taraftan kompresör imalatı yaparken başka taraftan gelen işleri kabul ediyordum. En çok da savaş yıllarından kalmış, Türkiye’de kesimi bulunmayan makinelerin arızalanmış kesimlerini tamir ediyor ya da imal ediyordum. Kimsenin uğraşmak istemediği çeşitten işler hem bana kazandırdı hem de kısmi olarak Türk iktisadına katkı sağladı.
1990 yılında ise Sancaktepe’deki bugünkü fabrikamızı kurduk. Dalgakıran ailemden gördüğüm takviyeyle gelişti, büyüdü ve basınçlı hava makineleri konusunda isminden bahsedilen büyük firmalar ortasında yer aldı.
Sanayi Gazetesi olarak Merhum Ömer Dalgakıran’a rahmet, Dalgakıran ailesine başsağlığı ve sabırlar diliyoruz.
News
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.