Bugün 23 Haziran. Türkiye’nin Komşuları Savaşta, Bizim Gündemimiz Maaşlar. Demek ki Bu Ülke Güzel Yönetiliyor.
Gözümüzü haritaya çevirelim… Kuzeyimizde Rusya-Ukrayna savaşı hâlâ tüm şiddetiyle sürüyor. Güneyimizde İsrail ile İran arasında örtülü bir savaş, Gazze’de binlerce canın yitip gitmesine neden oluyor.
Suriye hâlâ paramparça. Irak’ın istikrarı pamuk ipliğine bağlı. Gürcistan, Ermenistan ve Azerbaycan hattı zaten sürekli diken üstünde. Etrafımız yangın yeri. Ve bu coğrafyada hâlâ ayakta duran, günlük hayatın sürdüğü, memurun zamma, işçinin alım gücüne, öğrencinin harçlara odaklandığı bir ülke var: Türkiye.
Bu bir tesadüf değil.
Evet, sokakta hayat pahalı. Evet, geçim sıkıntısı çekiyoruz. Evet, her şey güllük gülistanlık değil. Ama insan şunu düşünmeden edemiyor: Eğer bu ülke kötü yönetiliyor olsaydı, biz şu an maaşları mı konuşuyor olurduk, yoksa hayatta kalmayı mı?
Savaş olan ülkelerde gündem maaş falan değildir. Gündem, ekmek bulabilmek, suya ulaşabilmek, yaşadığın şehri terk edip nereye sığınacağını bilememektir.
Gazze’de, Halep’te, Harkov’da, Musul’da insanlar sadece yaşamak için mücadele veriyor. Bizim çocuklarımız ise sınavlara hazırlanıyor. Trafikle, faturalarla, kiralarla uğraşıyoruz evet; ama hayatta kalma mücadelesi değil bu. Bu, yaşam kalitesi mücadelesi. Aradaki fark, işte medeniyetin ve yönetimin farkıdır.
Demek ki bazı şeyler hâlâ doğru yapılıyor. Demek ki etraf ateş çemberine dönmüşken bu ülke hâlâ dimdik ayakta durabiliyorsa, birilerinin bir şeyleri doğru yaptığı gerçeğini teslim etmek gerekir.
Çünkü gerçek şudur:
Maaş tartışılan ülkede hâlâ umut vardır.
Maaş gündemi olan ülkede hâlâ sistem işler.
Ve sistemin işlediği ülkede; demokrasi, sandık, söz, seçim, itiraz, talep ve çözüm vardır.
İşte bu yüzden, bugün gündem sadece maaşsa…
Belki de bu ülke, sandığımızdan daha sağlam yönetiliyordur.
News
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.